Powody i cele utworzenia szkoły

POWODY I CELE UTWORZENIA SHORINJI KEMPO

CZŁOWIEK, CZŁOWIEK, CZŁOWIEK... WSZYSTKO ZALEŻY OT ISTOTY CZŁOWIEKA!

W 1945 roku, znajdując się w objętym wojną północno-wschodnim regionie Chin, Kaiso był świadkiem tragicznych skutków polityki międzynarodowej, zdominowanej przez rządowe i etniczne interesy, w których racja zawsze znajdowała się po stronie silniejszego. Znajdując się w takich realiach, Kaiso zrozumiał, że wydarzenia w dużym stopniu uzależnione są od charakteru oraz sposobu myślenia ludzi, mających wpływ na innych. Przedstawił swoje spostrzeżenie następująco: „Człowiek, człowiek, człowiek… Wszystko zależy od istoty człowieka”.

Kaiso doszedł do wniosku, że „jeżeli społeczeństwem kierują ludzie, to prawdziwy pokój można uzyskać wyłącznie przez drogę wychowania we współczuciu, odwadze oraz poczuciu sprawiedliwości jak największej ilości osób”. Postanowił „zebrać młodych ludzi ukierunkowanych na cel, opowiedzieć im o tej drodze, wzmocnić w nich poczucie sprawiedliwości, rozwinąć pewność siebie, siłę, odwagę i przez to wychować ludzi, którzy potrafiliby wnieść znaczący wkład w odnowienie ojczyzny”.

ODRADZAJĄC SPOŁECZEŃSTWO PRZEPEŁNIONE ROZPACZĄ

W czerwcu 1946 roku, mimo nalegań ze strony swoich chińskich przyjaciół, by zostać w kraju, Kaiso w końcu wrócił do swojej ukochanej Japonii. Chociaż niejednokrotnie wyobrażał sobie własny powrót, to to co zobaczył dotknęło go do głębi duszy. Pośród powszechnie panującego chaosu, zobaczył ludzi pozbawionych wszelkich wartości moralnych oraz współczucia. Było to całkowitym przeciwieństwem dotychczasowego wyobrażenia o Japonii. Był to świat, w którym każdy myślał tylko i wyłącznie o własnej wygodzie i wolał nie zauważać cierpień ludzi żyjących obok. Wydawało mu się, że wyjeżdżając do Chin zostawił szczęśliwą rodzinę, a wróciwszy znalazł ją w niezgodzie, w której bracia i siostry nastawione są przeciwko sobie. Triumfowała niesprawiedliwość oraz przemoc, jak gdyby nigdy nie istniały wartości moralne, zasady oraz porządek. Większość młodych ludzi zapomniała lub wyrzekła się swoich nadziei, związanych z przyszłością i starali się znaleźć pociechę w świecie doznań i chwilowej przyjemności. Był to świat, w którym ludzie przestali się ze sobą liczyć i pomagać sobie nawzajem, świat, który stanowił dla młodych zagrożenie a nie nadzieję.

Kaiso postawił przed sobą cel, zrobić wszystko, co w jego mocy, aby odbudować fundamenty kraju, przywrócić młodzieży wiarę w przyszłość oraz z odbudować zaufanie do narodu japońskiego.

Mówił: „Aby odrodzić moje państwo, jestem gotów całe swoje pozostałe życie poświęcić sprawie wychowania młodego pokolenia na zasadach odwagi, siły, współczucia oraz poczucia sprawiedliwości”.

W mieście Tadotsu, w swoim domu, założył dojo (sala do treningów), gdzie zaczął prowadzić zajęcia. Podczas zajęć dzielił się własną wizją życia oraz otaczającego świata, a na podstawie filozoficznego nauczania Buddy wyjaśniał ludziom, jak zrealizować własny potencjał. W ten sposób dawał ludziom możliwość zbudowania wzajemnych relacji, w oparciu o zaufanie i współpracę.

Jednak same wykłady oraz abstrakcyjna teoria nie zdołały zmienić świadomości ludzi. W związku z tym Kaiso uzupełnił teorię treningiem technik Arahan-no ken, które poznał i praktykował w Chinach, w latach młodości. Podchodząc kreatywnie do procesu nauczania, uporządkował i zorganizował system w taki sposób, aby poznawanie go dawało radość. Trening wymagał dyscypliny oraz umiejętności pracy z innymi. Był to punkt wyjściowy Shorinji Kempo. Tak zaczęło się kształtowanie ludzi za pomocą sztuki walki.

Dążąc do fizycznego i duchowego rozwoju ludzi oraz ku transformacji społeczeństwa pokojowymi metodami, Kaiso założył Shorinji Kempo, aby stworzyć pokojowe oraz kwitnące społeczeństwo, bogate zarówno materialnie, jak i duchowo.